Peter Geerlings

Weet je wat erg is? Nou Het lijkt me vreselijk Om nu een eend te zijn Immers Wat ik zie op het water Is Vreselijk Op grote schaal worden eenden verkracht Door woerden Hun mannelijke soortgenoten Die niet op zoek zijn Naar eten Want dat voeren Dat doen wij De Mens, bedoel ik Eenden zoeken de godganse dag Naar rustig ‘vaarwater’ Dan heb je ook nog De agressieve meerkoeten Die een enorme actieradius hebben Om alles wat zich binnen een straal  Van zeker 30 meter Of meer Binnen hun nest bevindt Aan te vallen Zoals in de meest frequente gevallen Een eend die even op adem komt Na een wilde achtervolging  Of gangrape Door 3, 4, 5 geile woerden Hup Daar moet ze weer Weer op de vlucht Wat voor de meerkoeten geldt Geldt in mindere, agressieve, mate  Voor de futen  Die resoluut toevallige passanten Zoals een onschuldige eend  Aanpakken En weer stuift ze door En zo-even zag ik Dat al d

Ik loop met een onbekende boodschap Hier Iedereen om me heen heeft iets met mij Ze kijken me aan Vroom, angstig, vol ontzag, eerbiedig Of ze kijken weg Schichtig, angstig Ik loop fier, slank, groots  Langs hen En door de stad heen Het weer voel ik niet Ik weet dat een genadeloze ijzelbui mijn gezicht aanvreet Maar ik voel het niet Ik loop naar Het Doel Ik weet dat ik daar heen moet Middeleeuwse mensen op straat leidden mij erheen Karikaturen Vaak vogelachtige personages Rassen, seksen, uiterlijkheden zijn totaal irrelevant Ik kijk door iedereen heen Zie ze Ken ze  En de verhoudingen met alles om hen heen Op De Plek gebeurt het Het Teken Het gebeurt weer Op het moment dat ik het wilde Dat ik het nodig had Het is terug Of Het is nooit weggegaan Kippenvel Ik ben niet alleen Meer weet ik nu nog niet Alleen  Dat de aarde Dat alles beweegt En klopt Het is  Een Groot Logisch Geheel

Mijn moeder heeft vele duizenden boeken gelezen en in haar leven veel meegemaakt. Toch heeft ze enkel het onderstaande autobiografische verhaal aan het papier toevertrouwd. Werkschema dienstmeisje in 1959 (meisje is dan 14 jaar) Het meisje arriveert om 8:30 uur. De familie zit aan de ontbijttafel en knikt het meisje vriendelijk toe. Bij een iets te late aankomst wordt er op de horloges getikt. Het meisje heeft er dan een fietstochtje van enige kilometers op zitten, uiteraard in alle weersomstandigheden. Iedere dag begint met de afwas van de avondmaaltijd. Na de afwas is de familie klaar met het ontbijt en moet de ontbijtboel worden afgeruimd en schoongemaakt. Het werkschema is niet iedere dag gelijk dat maakt het wat minder eentonig voor het meisje. Zo is het op maandag wasdag. Een hele vervelende dag, de lakens worden geteld en nog eens geteld en daarna in een mand gestopt. Deze mand wordt later op de dag opgehaald door de wasserij. Vervolgens worden allerlei soorten wasgoed, ge

Gavrilo Princip en Aylan Kurdi zijn iconische typen die een tijdsbeeld markeren en in zekere zin is de Bosnisch-Servische Gavrilo verantwoordelijk voor de dood van het Syrische jongetje Aylan. Na de Frans-Pruisische oorlog die gewonnen werd door de Duitsers profileerden nationalistische krachten zich in Europa, een wankel evenwicht ontstond. Gavrilo stak het lont in het kruitvat door Frans Ferdinand, troonopvolger in het Habsburgse Rijk, te vermoorden. Dit leidde in zeer korte tijd tot de Grote Oorlog, ook wel Wereldoorlog en later Eerste Wereldoorlog genoemd. Ook leidde deze moord tot een lange rij van oorlogsmisdadigers. En de val van het Ottomaanse Rijk. De Centralen onder leiding van Duitsland delfden het onderspit tegen de Geallieerden. Tientallen miljoenen mensen verloren hun leven. Het Verdrag van Versailles werd als vernederend ervaren door vele Duitsers, zeker door de jonge korporaal Adolf Hitler, die heldhaftig had gevochten. Zijn mislukte coupe in 1923 om de Weimarrepub

Diepe en volle donkergrijze wolken naderen en in de verte nog meer. Feitelijk ziet het er niet naar uit dat het beter gaat worden. En dan, de regen. Er is geen ontkomen aan, ik moet gaan. Ik moet naar werk. Het is 8:15 uur, dus ik ben niet de enige. En aangezien ik mij in een auto-interbellum bevind, moet ik met de fiets en daarmee naar de trein. Gelukkig heb ik nog steeds die goed functionerende grijze regenbroek, ooit van mijn vader geweest. Een regenjas is meer een uitdaging maar we hebben nog iets ‘roods’ in huis. Ik zie er niet uit maar aan de andere kant, er is werkelijk niemand die me herkend. Dan nog een baseball-cap op en een extra jas, een paraplu en mijn rugzak. ‘Is de lucht nog grijs, Jezus!’ ‘Jaha, Peter, je moet gaan.’ De eerste fietsers die ik tegenkom zien er al net zo belachelijk uit als ik maar ze zullen droog blijven. Zo ook ik, denk ik. Helaas is dat rode jasje niet goed bestand tegen de wolkbreuk die zich centreert om mijn persoon. Vooral mijn bovenarme

Na een mooie aprildag zeilen op het IJsselmeer, liggen we met de klipper De Avontuur in de buitenhaven van Hoorn. We zijn niet aan de kade afgemeerd maar liggen vast aan De Broedertrouw, ook zo een mooi nostalgisch schip. Het weer is aan het omslaan en een krachtige wind stuwt het water in golfjes op. De namiddaglucht is mistroostig grauw en grijs geworden.   Op het dek ben praat ik een medepassagier en de Duitse maat, alle drie nippen we aan een lekkere Beerenburger. Aan boord hebben we tevens een aantal kinderen. Vanuit mijn ooghoek zie ik een jongetje met een rode jas op de loopplank tussen de twee schepen staan en plotseling, alsof het niet gebeurt, zie ik hem recht naar beneden vallen. Heel rustig valt hij als een plank recht naar benden. Een zeer vreemde val. Volgens mij roep ik nog dat er één in het water was gevallen. De boodschap waarin ik de hele naam van het betrokken kind noem, lijkt me te lang. Ik duw de medepassagier weg en ren naar de loopplank. In een fractie va