Peter Geerlings

Intubatie of spinaal? Hmmm, wat zal ik doen? Op het menu staan twee opties om de pijn te verdoven bij mijn aanstaande meniscus kijkoperatie.   Intubatie betekent een algehele verdoving, spinaal houdt in dat met een ruggenprik het onderste deel van het lichaam gevoelloos wordt gemaakt.   Mijn natuurlijke afweermechanisme doet me beslissen om als het ware mijn lichaam te verlaten en het tijdelijk over te geven aan een medisch team.   Met mijn Facebookvrienden bespreek ik de mogelijke anesthesiologische mogelijkheden. Twee van mijn vrienden, ook real life, die wel iets weten van de medische wereld en die geacht worden te weten waar ze het over hebben, raden me aan om voor een spinaal te gaan. Zo ook een collega-ouder die anesthesioloog is. Zij adviseert me daarover tijdens het kamp van onze kinderen waarbij wij als begeleiding fungeren. De argumentaties zijn sterk. Bij een spinale verdoving is er minder gevaar omdat je lichaamsfuncties niet buiten werking worden gesteld, er zodoende mi

Diep in het bos, bevind ik me weer in een kamp. ‘Waar is barak K3?’ Ik wijk van het pad af, op de zachte mossige ondergrond loop ik op mijn doel af. ‘Als je op zoek bent naar K3, loop je verkeerd. Dat bord bij het hoofdpad klopt niet.’ Ik zie een man op een vouwfiets, gestoken in een mooi pak, rijdend door het bos. Fellini decor? Hij stapt van de fiets af en samen lopen we terug. We stellen onszelf voor, passeren een dood konijn met uitgepikte ogen en vervolgen onze weg naar het juiste doel. Een opmerkelijke ontmoeting met een mede-vader. Mede-vader? Jawel het is namelijk kamp voor onze kinderen. Hoe vaak was ik niet op dit soort plekken. Soms voor plezierige doeleinden, vaak vanuit verschrikkelijk historische perspectief maar nu voor een leuke aangelegenheid. Wel eentje met een emotioneel staartje. In ieder geval voor mij en misschien ook wel voor anderen. In een oude barak, eufemistischer paviljoen genoemd, slapen de kinderen van de bovenbouw. Het gebouwtje is in zijn geheel