Peter Geerlings

Hé, psst, ja ik zie jullie wel ’s nacht. Regelmatig maak ik in de avonduren in mijn kano een tocht door de grachten en singels van Leiden. Eigenlijk ben ik de avondkanoër maar nachtkanoër klinkt beter. Hoe dan ook, vanaf het water is de stad en het doen en laten van haar inwoners zo mooi te observeren. Althans voordat ik in de meditatiemodus schiet. Zomaar een avond. Ja, ik zie jullie wel, studenten. Achter jullie kleine ramen en computers gedoken. Ook al is het voor sommigen moeilijk te geloven, veel studenten studeren ook echt in Leiden. Maar ik zie jullie ook op de bruggen staan en op de stadsbankjes zitten. En bij het verborgen bankje dat opeens opdoemt bij de Webster University. Jullie weten soms niet wat jullie zien als ik voorbij kom, ingepakt om me te beschermen tegen de vorst. Soms lachen jullie me uit, omdat jullie in een groep acteren maar alleen en in kleine groepjes kijken jullie me zwijgend en meestal vriendelijk aan. En natuurlijk zie ik jullie in de smerige en klei...

Tot mijn grote schrik, reageert mijn agnostische ‘ik’ nogal furieus op nieuwsberichten   waarin ik lees dat de christelijke Iraniër Mostafa Talaie na te zijn vermoord, een islamitische begrafenis krijgt. Nadat Mostafa na 13 jaar eindelijk een verblijfsvergunning krijgt en mogelijk een periode van rust tegemoet zou kunnen gaan zien, wordt hij vermoord. Als ultieme wrange natrap, wordt hij op Islamitische wijze begraven. Dat verdiende hij niet en dat wilde hij niet. Allereerst, ik ken Mostafa niet. Echter ik werk al jaren met asielzoekers en heb onderzoek gedaan naar Iraanse bekeerlingen in Nederland. Het hieronder volgende verhaal is weliswaar fictief maar zou de onfortuinlijke bekeerling zomaar overkomen kunnen zijn. Wanneer ik de plank missla ten aanzien van zijn persoonlijke relaas, dan is het in ieder geval een gemiddeld representatief beeld van een grote groep Iraniërs in Nederland (en de westerse wereld). Mostafa heeft in Teheran gestudeerd maar vindt niet een bijpassende...